با نظرات ارزشمندتان به پالایش نوشته ها و مسیر پیش رویم کمک کنید.

۱۳۸۹ آذر ۹, سه‌شنبه

یک مصاحبه


چند روز پیش تماسی با من گرفته شد و فرمودند که در برنامه ای با حضور تعدادی از مسئولین قرار است درباره مشکلات و درد دل های نخبگان (چه لغت دهن پر کنی) صحبت ، همچنین فیلمی نیز تهیه و پخش شود. از بنده هم برای حضور در جلسه دعوت شد. بر اساس برنامه ریزی های انجام شده قرار بر این شد که از آنچه تمایل به صحبت درباره اش دارم چند تیتر یا چند خطی از قبل ارائه کنم که برای صحبت نفرات مختلف برنامه ریزی شده و در صورت لزوم  تصحیحاتی هم انجام شود.
گفتم آنچه در ذهن من می گذرد به توجه مدیریت کلان دولت نیاز دارد؛ گفتند شما بنویس و بیا بگو، ما هم هدفمان از تهیه چنین برنامۀ تلویزیونی ای جلب توجه مسئولین ارشد استان و کشور است.
 به هر حال دیشب چند سطری نوشتم که عیناً در اینجا (یعنی رسانۀ خودم) هم منعکس می کنم:
" به طور کلی مهمترین مشکل موجود در شرکت تعاونی روح آسمان آبی بروکراسی (دیوانسالاری) دولتی بوده است؛ لازم به ذکر است که طبق آمار رسمی مجمع جهانی اقتصاد، ایران صاحب یکی از سنگین ترین بروکراسی های دنیا بوده که خود جزو مهمترین عوامل در کاستن از رقابت پذیری صنایع ایرانی در جهان است. 
در این رابطه برخی پیشنهادات برای پیاده سازی توسط دولت متصور است:
-          صریح تر، شفاف تر و ساده تر شدن قوانین و مقررات، به ویژه در حوزه هایی که دچار کمبود مقررات و یا تفسیر های شخصی از مقررات توسط کارمندان هستند.
-          اختصاص چند نفر از کارمندان خبرۀ موجود در هر اداره برای بررسی اینکه کدام پروسه ها در اداره دست و پا گیر، قدیمی و بروکراتیک هستد، با هدف کوچک کردن واقعی ادارات و روان کردن فرایند ها.

آنچه در مراکزی مانند مراکز رشد و پارکهای فناوری، بنیاد ملی نخبگان و دفاتر شهید فهمیده قابل انجام است:
با این پیش فرض که از توانایی های تخصصی فرد، گروه یا شرکتی اطمینان حاصل شده است، باید بتوان محیطی را فراهم نمود که فرد یا گروه مربوطه فارغ از هر گونه فعالیت های غیر تخصصی دیگر فقط به موضوعات مصوب بپردازد. که در گام اول می توان به این موارد اشاره کرد: جلوگیری از درگیر شدن افراد در کاغذ بازی های موجود (حتی در خود چنین مراکز حمایت کننده ای) بصورت مکرر، جلوگیری از درگیر شدن افراد در پروسه های صرفاً تبلیغاتی (با توجه به اینکه معمولاً چنین افرادی دارای تخصص های تبلیغاتی نیستند، چه خوب می شود که مراکز حمایت کننده خود بصورت تخصصی چنین وظایفی را بر عهده بگیرند). در گام بعد مراکز حمایت کننده می توانند بستری را آماده نمایند که افرادی که در حال کار تخصصی علمی و فناوری هستند به طور کلی از اتلاف وقت در هر گونه ادارات دیگر نیز اجتناب نمایند، چنین وضعیتی را می توان با اختصاص دادن بخشی از مراکز حمایت کننده جهت ارتباط با ادارات و سازمان های مختلف مانند صنایع، تامین اجتماعی، دارائی، نیروی انتظامی، اداره کار، استانداری و غیره بوجود آورد (یا حداقل از هر اداره ای فردی خبره به مرکز حمایت کننده دعوت شود و در آنجا بصورت رسمی حداقل ساعات مشخصی از هفته به مشاوره های تخصصی بپردازد).
شاید این مثال کمی خود بزرگ بینانه باشد، ولی تصور کنید اگر نیوتن، ادیسون، وات، پاستور، برادران رایت و بسیاری دیگر از بزرگان دنیای علم و تکنولوژی قرار بود هر روز در اداره ای به دنبال پر کردن فرمی و گرفتن امضائی باشند، گاهی هم ابلاغیه رسمی بیاید که فلان موقع فلان جا باشید و فلان مدارک را تهیه کنید، هنوز دنیا چه شکلی داشت."

هیچ نظری موجود نیست: