پیشنهاد و انتقاد از خودم

سر کار گاهی برخی از دوستان و همکاران از سر لطف انتقاداتی را از من مطرح نموده اند که اکنون بعضی از آنها را به شرح زیر به یاد می آورم؛ بیشتر مواقع سعی می کنم که در رفعشان بکوشم؛ گاهی موفق می شوم، گاهی نه:

یکی گفت هیچ وقت آن کاری را که "باید" انجام نمی دهی (همیشه مشغول کار دیگری هستی که در آن لحظه اهمیت کمتری دارد). گاهی خودم فکر می کنم علت در این است که همیشه کارهای عقب افتاده دارم.

زمانی رئیسم گفت که شما اعتماد به نفس کاذب دارید. برخی مواقع فکر می کنم که درست می گفت؛ گاهی هم اعتماد به نفس کاذب را در دیگران می بینم!

یکی دیگر از دوستان عقیده داشتند که کلاً در کار کردن کند هستم.

دوستی در پی یک بررسی موشکافانه به این نتیجه رسید که قسمت عمده ای از فعالیت هایم ناشی از گونه ای بیماری روانی است. (البته قبول دارم که عقده های هر کسی موتور محرک بسیار قدرتمندی است برای آنچه انجام می دهد؛ من هم همینطور...)

اما به نظرم اولین چیزی که باید در خودم بهبود دهم قدرت تمرکز و توانایی حل مسئله (کار های فکری و برنامه ریزی) بصورت پیوسته و عدم اتلاف وقت در میان کار ها است. (احتمالاً هنوز کمی بیش فعال هستم ...)

و آنچه باعث لذت خودم می شود: خستگی ناپذیری و لجاجت در کار.